Μια Ελλάδα με Όλους για Όλους: Εθνική Στρατηγική για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία 2024-2030

Στο υπάρχον νομοσχέδιο δίνεται ελάχιστη έμφαση στην υποστήριξη των υπαρχόντων δομών της Ειδικής Αγωγής και στη δημιουργία νέων, επιτάσσοντας τις πραγματικές ανάγκες των μαθητών με αναπηρίες. Το να μεταφερθούν όλοι οι ΑΜΕΑ μαθητές στη Γενική Αγωγή θα αποτελέσει ένα πολύ σημαντικό λάθος για την εκπαίδευση τους. Θα πρέπει να αποδεχθούμε ως κοινωνία τις ιδιαιτερότητες τους και να προσαρμόσουμε τη εκπαίδευση τους στις πραγματικές τους ανάγκες, Σκεφτείτε πόσο απόμακρο και ακατάλληλο είναι ένα σχολείο για αυτούς τους μαθητές που διδάσκονται ένα σωρό μαθήματα που δεν έχουν το ανάλογο γνωστικό επίπεδο κατανόησης. Να μη μπορούν να αντιληφθούν την έννοια του αριθμού και να ζητείται από το εκπαιδευτικό σύστημα να λύνουν εξισώσεις. Να μη μπορούν να διαβάσουν και να δίνου εξετάσεις από την τράπεζα θεμάτων. Αυτό σταδιακά θα οδηγήσει στο να έχουμε σχολική διαρροή και ανεκπαίδευτους μαθητές που έχασαν πολύτιμο χρόνο στο να εκπαιδευτούν διαφοροποιημένα. Στο όνομα της συμπερίληψης που ακούγεται τόσο ωραία θα κάνουμε αποκρουστικό το σχολείο για τους μαθητές που δε μπορούν να ανταποκριθούν έχοντας σημαία την κακώς εννοούμενη ενσωμάτωση και συμπερίληψη Είναι σημαντικό να ληφθεί υπόψη η ετερογένεια των ατόμων με αναπηρία και η διαβάθμιση της σοβαρότητας της παθολογίας τους. Η φύση της παθογένειας ορίζει τη μοναδικότητα για κάθε περίπτωση. Είναι αδόκιμο όλα τα άτομα με αναπηρία να εκπαιδεύονται στη Γενική Αγωγή. Η συμπερίληψη θα πρέπει να είναι άκρως ποιοτική μετά από εμπεριστατωμένη αξιολόγηση και πρόβλεψη για κάθε περίπτωση. Επίσης , στη Γενική Αγωγή υπάρχει μεγάλος αριθμός μαθητών καθιστώντας τα τμήματα υπερφορτωμένα, ώστε να είναι πολύ δύσκολη έως αδύνατη η αντιμετώπιση και εκπαίδευση των ατόμων με αναπηρία από έναν ή έστω και παραπάνω εξειδικευμένους εκπαιδευτικούς. Όταν μιλάμε για συμπερίληψη των ατόμων με αναπηρία, θα προσθέταμε τη λέξη ποιοτική συμπερίληψη στην εκπαίδευση με σκοπό την εργασία. Τι εννοούμε με αυτό; ότι η εκπαίδευση και η εργασία θα πρέπει να αντιμετωπίζονται ενιαία, για αυτό και το σχόλιο μας καταχωρείται εδώ. Στην Ειδική Αγωγή τουλάχιστον στο σχολείο μας, το 1ο ΕΕΕΕΚ Πυλαίας- Χορτιάτη στη Θεσσαλονίκη με δεδομένη τη νοητική υστέρηση που παρουσιάζουν οι μαθητές μας έχουμε δύο κατηγορίες μαθητών: α) εκείνους που έχουν πραγματικά σοβαρά συμπεριφορικά - ψυχιατρικά προβλήματα οφειλόμενα σε βαθιά εσωτερική αποδιοργάνωση (δεν μπορούν να μείνουν σε έναν χώρο, ξαπλώνουν στο πάτωμα ή στα τραπέζια, χτυπούν το κεφάλι τους σε σκληρές επιφάνειες ή θέλουν να αυτοτραυματιστούν με άλλο τρόπο). Αυτοί οι μαθητές χρειάζονται το σωστό μείγμα φροντίδας και εκπαίδευσης όπου βασικό ρόλο θα παίζει η άντληση ευχαρίστησης από το σχολείο, η ηρεμία και βασικές δεξιότητες αυτοφροντίδας από εξειδικευμένο προσωπικό και όχι τόσο ακαδημαϊκά μαθήματα . β) εκείνους που έχουν λιγότερο σοβαρά προβλήματα και μπορούν να σταθούν σε μια τάξη με δημιουργικές δραστηριότητες. Για αυτούς τους μαθητές, τα σχολεία ειδικής αγωγής που θα πρέπει να είναι ενιαία και όχι διαφόρων τύπων ( όπως ΕΝΕΓΥΛ, ΕΕΕΕΚ ) θα πρέπει να παρέχουν τεχνική και όχι ακαδημαϊκή εκπαίδευση,. Συνεπώς θα δίνεται το βάρος στη γενικότερη εκπαίδευση των μαθητών και θα περιλαμβάνει και τις προεπαγγελματικές και τις επαγγελματικές δεξιότητες , χωρίς να καλλιεργούνται ψεύτικες ελπίδες ακαδημαϊκής μόρφωσης στους γονείς. Τέλος οι μαθητές που δεν παρουσιάζουν νοητική αδυναμία έχοντας άλλες αναπηρίες θα πρέπει αναμφίβολα να συμμετέχουν πλήρως στο τυπικό σχολείο με όλες τις πρακτικές ενσωμάτωσης διασφαλίζοντας τη προσβασιμότητα σε όλα τα επίπεδα.