ΑΠΟΦΑΣΗ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΥΠ΄ΑΡΙΘ. 19875/Ε.452 της 14/19 Απρ. 1952 «Περί ανασυντάξεως του Καταστατικού του Ταμείου Ασφαλίσεως Προσωπικού της ασφαλιστικής Εταιρείας <Η ΕΘΝΙΚΗ>.» (Β΄90).
Δικαιούμενοι συντάξεως λόγω αναπηρίας
Αρθρον 57
Οι παρά τω Ταμείω ησφαλισμένοι δικαιούνται συντάξεως λόγω αναπηρίας, εάν απομακρυνθώσιν οπωσδήποτε εκ της υπηρεσίας της Εταιρείας λόγω πνευματικής ή σωματικής ανικανότητος προς άσκησιν των καθηκόντων των δια χρονικόν διάστημα μέλλον να διαρκέση κατά πρόβλεψιν της οικείας Υγειονομικής Επιτροπής επί έν τουλάχιστον εξάμηνον και έχωσι συμπληρώσει 5ετή τουλάχιστον πραγματικήν εν ασφαλίσει υπηρεσίαν ή ανεξαρτήτως χρόνου ασφαλίσεως εάν η αναπηρία των οφείλεται εις βίαιον συμβάν επελθόν εν τη εκτελέσει ή εξ αφορμής της εργασίας των (εργατικόν ατύχημα).
Προκειμένου περί αναπηρίας οφειλομένης εις βίαιον συμβάν μη επελθόν όμως εν τη εκτελέσει ή εξ αφορμής της εργασία ) εκτός εργασίας ατύχημα) αρκεί δια την απόκτησιν δικαιώματος εις σύνταξιν λόγω αναπηρίας, συντρεχουσών και λοιπών νομίμων προϋποθέσεων, η πραγματοποίησις τριετούς πραγματικής εν τη ασφαλίσει του Ταμείου υπηρεσίας. Διαπίστωσις αναπηρίας και διάρκεια συντάξεως.
Διαπίστωσις αναπηρίας και διάρκεια συντάξεως.
Άρθρον 61
1. διαπίστωσις της αναπηρίας και γενικώς της ανικανότητος προς εργασίαν δια την απόκτησιν δικαιώματος εις σύνταξιν (άρθρ. 57, 60) ενεργείται παρά της Υγειονομικής Επιτροπής Συντάξεων του Ταμείου ήτις αποτελείται :
α. Εκ του επόπτου ιατρού του Ταμείου ή του νομίμου αναπληρωτού του και
β. Εκ δυο ιατρών κύρους, οριζομένων υπό του Δ.Σ. εξ ών ο είς δέον να ανήκη εις την ειδικότητα της πάθησης του αιτούντος την σύνταξιν.
2. Κατά της γνωματεύσεως της Υγειονομικής Επιτροπής Συντάξεων του Ταμείου επιτρέπεται η άσκησις προσφυγής υπό του αιτούντος την απονομήν συντάξεως και παρά του Ταμείου, ενώπιον των δευτεροβαθμίων επιτροπών του Ιδρύματος Κοινωνικών Ασφαλίσεων, εφαρμοζόμενων αναλόγως των οικείων διατάξεων της νομοθεσίας του Ιδρύματος Κοινωνικών Ασφαλίσεων ως προς την ακολουθητέαν διαδικασίαν, την προθεσμίαν υποβολής των προσφυγών κλπ. Η σχετική δαπάνη βαρύνει το Ταμείον όπερ καταβάλει εις το Ι.Κ.Α. και τας δαπάνας εξετάσεως των ησφαλισμένων.
3. Αι συντάξεις λόγω αναπηρίας απονέμονται δια τον εκάστοτε καθοριζόμενον υπό των Υγειονομικών Επιτροπών ως πιθανόν κατώτατον χρόνον διαρκείας της αναπηρίας παρατεινόμεναι κατά την αυτήν διαδικασίαν και δια τον εκάστοτε οριζόμενον υπό των Υγειονομικών Επιτροπών χρόνον ανικανότητος.
Όταν ο συνταξιούχος λόγω αναπηρίας υπερβή το 55ον έτος της ηλικίας του, η σύνταξις του μετατρέπεται εις ισόβιον.
Εναρξις και λήξις δικαιώματος εις σύνταξιν.
Άρθρον 64
1. Το δικαίωμα σε σύνταξη αρχίζει:
α) για τη σύνταξη λόγω γήρατος, από την επόμενη ημέρα της αποχώρησης του ασφαλισμένου από την υπηρεσία και εφόσον έχει παύσει η καταβολή, από την εταιρεία, αποδοχών ενεργείας στον αποχωρήσαντα,
β) για τη σύνταξη λόγω αναπηρίας, από την επόμενη ημέρα της επέλευσης της αναπηρίας, εφόσον δεν καταβάλλεται επίδομα ασθενείας,
γ) για τη σύνταξη λόγω θανάτου, από την πρώτη του επόμενου μήνα, εκείνου που επήλθε ο θάνατος του ασφαλισμένου ή συνταξιούχου
Η παρ.1 του άρθρου 64 τροποποιήθηκε ως άνω με την υ.α. 10028/24084/1527/12.9.07 (Β΄1831)
2.Η σύνταξις παύει να παρέχηται
α. ΕΠί συντάξεως λόγω αναπηρίας, εφ΄ όσον παύωσιν υφιστάμεναι προϋποθέσεις του άρθρ. 61 του παρόντος (ανικανότης προς εκτέλεσιν των καθηκόντων του παρά του συνταξιούχου).
β. Επί συντάξεως λόγω γήρατος, δια του θανάτου του συνταξιούχου.
γ. Επί συντάξεως τέκνων , εγγόνων, αδελφών και προγονών, Προκειμένου περί αρρένων, άμα τη συμπληρώσει του 21 έτους της ηλικίας των , Προκειμένου δε περί θηλέων του 25 και προ τούτου δια της τελέσεως γάμου ή του θανάτου των. Το κατά τ΄ ανωτέρω όριον ηλικίας :
αα. <Δεν ισχύει Προκειμένου περί τέκνου, εγγονού, ή προγονού ανικάνου, λόγω παθήσεως, δια πάσαν βιοποριστικήν εργασίαν>.
Η περιπτ. αα τροποποιήθηκε ως άνω με την παρ. 5 της υπ΄αριθ. 3696/Ε.56 της υ.α. 19/29 Ιαν. 1965 (Β΄88).
ββ. Παρατείνεται μέχρι του 25 έτους ηλικίας, εφ΄ όσον τα ανωτέρω πρόσωπα συνεχίζουσι την μόρφωσιν αυτών εις σχολάς γενικής ή επαγγελματικής εκπαιδεύσεως και ως εκ τούτου δεν ασκώσιν βιοποριστικον επάγγελμα.
δ. Επί συντάξεως χήρας δια του θανάτου της ή δια της τελέσεως νέου γάμου.
ε. Επί συντάξεως γονέων δια του θανάτου των.
Κηρυχθείσης αφανείας ησφαλισμένου ή συνταξιούχου δια δικαστικής αποφάσεως, το δικαίωμα των οικογενειών των εις απόληψιν περιοδικής συντάξεως και η πληρωμή αυτής άρχεται από της 1ης του μηνός του ακολουθούντος την τελευταίαν στιγμήν του κινδύνου του αφάντου ή την τελευταίαν περί του αφάντου είδησιν κατά τα ειδικώς περί αφανείας εν τω Αστικώ Κώδικι οριζόμενα.
Εκπτώσεις, στερήσεις, αναστολαί
Άρθρον 65
1. Εκπίπτει του δικαιώματος προς απόληψιν συντάξεως ο καθιστάμενος ανάπηρος εκ προθέσεως ή συνεπεία πλημμελήματος ή κακουργήματος παρ΄ αυτού διαπραχθέντος, εφ΄ όσον διαπιστωθή η ενοχή του δια τελεσιδίκου δικαστικής αποφάσεως. Εάν όμως υπάρχουσι πρόσωπα εκ των εν άρθ. 58 αναφερόμενων, ταύτα δικαιούνται της συντάξεως, της οποίας θα εδικαιουντο, εις περίπτωσιν θανάτου του ησφαλισμενου εξ ου έκουσι το δικαίωμα.
2. Το εις σύνταξιν δικαίωμα μελών οικογενείας απόλλυται :
α. Εάν ταύτα καταδικασθώσι δι΄ αποφάσεως ποινικού Δικαστηρίου δια πράξιν, συνέπεια της οποίας υπήρξε ο θάνατος του ησφαλισμένου ή συνταξιούχου.
β. Ως προς την χήραν σύζυγον ή μητέρα, εάν αύτη εκπέση της επιτροπείας τω τέκνων της δι΄ αισχράν διαγωγήν.
3. Η καταβολή των παρά του Ταμείου χορηγουμένων συντάξεων αναστέλλεται :
α. Εφ΄ όσον ο συνταξιούχος εκτίει ποινήν στερητικήν της ελευθερίας του μακροτέραν της πενταετίας.
Εάν όμως υπάρχωσι πρόσωπα, άτινα εις περίπτωσιν θανάτου του συνταξιούχου θα εδικαιουντο συντάξεως, καταβάλλεται εις τα εν λόγω πρόσωπα το ποσόν της συντάξεως όπερ εις την περίπτωσιν θανάτου του συνταξιούχου θ΄ απενέμετο εις αυτά.
«β. Εάν και εφ΄ όσον ο συνταξιούχος αναλάβη εργασίαν, ή υπηρεσίαν δι΄ ήν υφίσταται υποχρέωσις ασφαλίσεως παρά τω Ταμείω.
γ. Εάν ο συνταξιούχος λόγω γήρατος ή απολύσεως ήθελεν αναλάβει εργασίαν ή υπρησάιν παρ΄ ετέρω εργοδότη και αποκερδαίνει ποσόν ανώτερον του αντιστοιχούντος εκάστοτε εις τον βαθμόν, όν έφερεν ούτος κατά τον χρόνον της εξόδου του, εκ της Εταιρείας».
Το εδάφ. β΄ κατηργήθηκε και αντ΄ αυτού προστέθηκαν τα ως άνω εδαφ. β΄και γ΄ με την παρ. 5 της υ.α. 28/390 της 6/11 Μαρτ. 1972 (Β΄220).